Het huisje Tulipa, van Gea Gardens. Vlakbij de haven van Petra.
Op het terras van ons tuinhuisje zittend, kijkend over de tuin, de akker van de buurman erachter, de bomenrij tussen de percelen in, de bergen in de verte.
Musjes zo klein en fragiel als bloemblaadjes. Het gedempte en fragmentarische geluid van het verkeer verderop en de krekels in de verte. Vanochtend om acht uur de zee spiegelglad, kleine, doorzichtige visjes aan mijn voeten. Een meeuw die in rechte lijn, kaarsrechte lijn, vanaf de havenpier naar het strand vliegt, zijn vleugeltips met elke slag nét niet, nét niet, de zee rakend. Een kunststukje dat hem vanzelfsprekend afgaat. Ik ploeter door het water, blazend, proestend.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten