101. De wereld wordt groter: naar het Stuyvesantplein!

Tot nu toe ging het vooral over de Trompstraat en zijn bewoners. Tot mijn zestiende hebben we daar gewoond, dus voor mij: kleuterschool, lagere school en vier jaar HBS.
Het vervolg van deze blog draait vooral om de HBS-tijd, neem ik mij voor. Als ik er te lang over nadenk begin ik er niet aan, dus ik spring gewoon in het diepe: de HBS aan het Stuyvesantplein.
Omdat ik 'goed kon leren', zoals de uitdrukking toen luidde, mocht ik naar de HBS. en omdat het Pauluslyceum uit zijn jasje groeide werd dat de dependance aan het Stuyvesantplein: lichtgele barakken die net verlaten waren door het Theresia. Toen ik in de derde of vierde klas zat werden we een zelfstandige school: het Cobbenhagencollege. Toen ik in de vijfde zat werd er nieuwbouw gepleegd aan de Brittendreef.
Wij zouden daar geen les meer krijgen, werd ons verzekerd, en aan de eerstejaars die daar in noodgebouwen leskregen was verteld dat daar geen ouderejaars zouden komen vóór de nieuwbouw klaar was. Dus toen ik mij daar meldde omdat wij, de doubleurs van 5HBS-b, wiskundebijlessen kregen van Van Nistelrooij en die kon niet naar het Stuyvesantplein komen, wekte dat veel opzien op de speelplaats. Ik werd omringd door opgewonden bruggers die dachten dat ik de gymleraar was. Dat leek hun de enige verklaring voor mijn aanwezigheid - gymleraar was blijkbaar het summum van losbandigheid en de verklaring voor mijn lange haren.
Wisten zij veel. Gelukkig kwamen even later de andere doubleurs en konden wij in superieure afzondering afwachten tot Van Nistelrooij (een sympathieke kettingroker bijgenaamd 'D'n Baf') zich bij ons meldde.
Dat moet in 1971 geweest zijn.