81. Schuifworst

Ik schrijf dit op zaterdag 12 februari. Afgelopen vrijdag hebben we ome Frans begraven, de jongste broer van ons moeder. 93 is hij geworden (niet bepaald jong). Zoals zijn oudste zoon Jack tijdens de herdenkingsbijeenkomst zei en wat mijzelf ook al door het hoofd geschoten was: met Frans ging de laatste van het gezin uit de Veestraat. Dat is nu voorgoed geschiedenis.
Ieder z'n eigen geschiedenis en ik kom hier zeker nog terug op de Veestraat, maar voor nu zij gezegd, namens ons mam, dat dat adres toen niet de lading had die het nu heeft, in Tilburg. Integendeel, zei zij altijd. Dat waren toen meer dan nette rijtjeshuizen, bestemd voor ambtenaren en zo.
Maar veel geld was er niet in het gezin Van de Sande en ik gebruik het begrip 'schuifworst', ook overgehouden aan de herdenkingsbijeenkomst van gisteren, om dat te illustreren.
Schuifworst is de oplossing voor het droevige gegeven dat een snee brood zoveel groter is dan een plakje worst en dat je toch maar één plakje worst mocht, op je boterham. Dus? Elke keer als je een hap van je boterham nam, schoof je met je bovenlip het plakje worst weg van de rand, zodat je er maar een klein stukje van meekreeg. Zo kon je een hele snee brood eten met maar één plakje worst. Schuifworst!