89. Triinnggg....

Hadden we telefoon? Nee we hadden geen telefoon, nooit gehad ook in de Trompstraat. Pas toen we verhuisden naar de Tobias Asserlaan (een forse sociale stijging) kregen we die.
Niemand in de straat had telefoon, voor zover ik weet. Misschien de groenteboer op de hoek, maar daar kwamen we niet. Kon dat dan, ben je nu geneigd te vragen, leven zonder telefoon? Ja hoor, was geen probleem.
Als het een keer echt niet anders kon, gaf ik het telefoonnummer van de melkboer op. Die had zijn winkel vlak om de hoek, Oerlesestraat 79, en daar speelden we altijd want zijn zoons waren mijn vriendjes.
Wanneer kon het echt niet anders? Toen ik mij opgaf voor vakantiewerk (bij de stuwa, dat is een verhaal apart) vroegen ze een telefoonnummer en ik had goed in de gaten dat degenen die een nummer opgaven zeker het eerst aan de beurt zouden komen, als er werk was. Dus noemde ik het nummer van de melkboer.
Twee dagen later werd ik gebeld, ik was 14 en dit was misschien wel het eerst telefoontje van mijn leven!
Hoe ging dat dan? Bij Scheffers rinkelde de telefoon, moeder nam op en ze vroegen naar mij. Moeder riep dochter Maria en zei ga eens gauw gerard halen er is telefoon voor hem. Tegen de opbeller zei ze dat ie even moest wachten. Maria holde de straat uit de hoek om de Trompstraat door naar nummer 7, belde aan en zei vlug er is telefoon voor gerard. Ik holde met haar mee of vóór haar uit naar Scheffers en pakte hijgend de haak op die daar gewoon op mij lag te wachten in de huiskamer achter de winkel.
En zo hoorde ik dat er vakantiewerk was voor mij, bij Exota in Dongen. Of ik mij daar de volgende ochtend wilde melden, om acht uur. Dat wilde ik wel.