De huiskamer aan de Trompstraat was traditioneel ingericht - ja, dat schrijf ik nu wel maar hoe weet ik dat en hoe was dat dan?
Het was zo: in de voorkamer stonden gemakkelijke stoelen, in de achterkamer stond de grote tafel in het midden onder de lamp en dat liet niet veel ruimte meer over. De tafel stond op een bruine kokosmat, die lag op het zeil. Soms was er marsmuziek op de radio en dan marcheerde het hele gezin rond de tafel, pa voorop. Zoals wij dachten dat soldaatjes marcheerden. (Het was eigenlijk maar één kamer, maar toch spraken wij van voor- en achterkamer.)
De radio, dat was geen transistorradio of zo'n groot, duur buizentoestel, maar een klein bakelieten kastje aan de muur in de hoek van de kamer (rechtsachter): radio-distributie. Een soort kabel voordat er kabel was. Met een grote, ratelende knop waar nummers omheen stonden en daar moest je dan de de pijl van de knop op zetten: 1-2-3-4-5-6. Dat waren dus zenders. Hilversum 1, Hilversum 2, verder weet ik het niet. Maar het geluid was kraakhelder. De spanning, elke week vijf minuten, bij de afleveringen van Paulus de Boskabouter. Met de heks Eucalypta.
Maar erg vaak stond de radio niet aan, volgens mij. En hoe het 's avonds was weet ik natuurlijk niet, want ik moest om 7 uur naar bed.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Pap als tambour-maitre, wij met hoog opgetrokken knieën achter hem aan, op de maat van de muziek.
BeantwoordenVerwijderenHoeveel heb je nodig om een leuke ochtend met je kinderen te hebben?
Fieke
...minimaal een tafel waar je omheen kunt lopen dus, waardoor ruth en ik een hoop gemist hebben aangezien die van ons altijd tegen de muur aan stond ;)
BeantwoordenVerwijderenach, arme kinderen. Trauma!
BeantwoordenVerwijderenMaar de tafel-tegen-de-muur was wel een stapje richting moderne tijd, in al die huizen vroeger stond de tafel centraal in het midden, aan vier kanten vrij.
Ja, de tafel tegen de muur dat was wel supermodern. Dat kon alleen maar omdat er niet meer zoveel kinderen werden geboren.
BeantwoordenVerwijderenWij waren met 3 trouwens ook maar een klein gezin.
Fieke