Die automatiek (zie no 32) was zo ongeveer de eerste van Tilburg, volgens mij. Op de hoek van de Trouwlaan en de Korvelseweg, weggestopt in een verloren hoekje naast een café. Daar tegenover woonde d'n dokter.
Wie?
D'n dokter!
Onze dokter dus. Eerst (prehistorie) de oude dokter Franken (waar tante Dinie, zus van mijn moeder, diende), toen zijn zoon de jonge dokter Franken (idem). Onze huisarts dus, maar zo heette dat niet: onze huisdokter. En zo heette dat ook niet. Het heette gewoon: 'onze dokter'.
Over de oude dokter Franken, die natuurlijk al eeuwenlang 'onze dokter' was van ons pap en ons mam, deden allerlei sterke verhalen de ronde. Wonderbaarlijke genezingen! Hij heeft zich ook met mijn gezondheid bemoeid: bij mijn geboorte zat mijn linkervoetje tegen mijn kuit geplakt.
'Dokter, moeten we daar geen specialist bij halen?'
'Ach nee', suste de oude dokter Franken ons mam, 'Als je nou maar elke keer als je dat kind vast hebt, gewoon rustig over de voetje strijkt, zo, in de goeie richting, dan komt dat wel goed.'
Het kwam goed.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Wij hadden vroeger ook de oude dokter Franken.
BeantwoordenVerwijderenIk had bij mijn geboorte een vinger teveel aan mijn rechter pink. Na de geboorte bij het nakijken duurde het wat langer en toen mijn moeder ongerust vroeg, of er iets mis was, kreeg ze als antwoord: "och een vingertje teveel maar ik heb het er al afgedraaid".
Lidwi
lidwi, wat een schitterend verhaal! Hilarisch.
BeantwoordenVerwijderenGetverdemme Lidwi, wat een akelig verhaal! Een vingertje er af draaien.....
BeantwoordenVerwijderenHeb je daar nog een litteken van?
Fieke
Het is nog steeds te zien.
BeantwoordenVerwijderenLidwi
Woonde dokter Franken in het huis waar nu dokter Hilbink woont?
BeantwoordenVerwijderen