De weecee was buiten, genant om op te schrijven maar het was zoals het was. Feitelijk was het een echte plee, in een aanbouw aan de keuken die uitliep op een soort bijkeuken. In het tussenstuk was dus de weecee. Wel aangesloten op het riool maar geen doorspoeling - dat kon ook niet want dat zou bevriezen in de winter.
Eén van de eerste hygienische maatregelen die ik me herinner was de emmer water die naast de pot stond. Als je klaar was spoelde je daarmee door en dan vulde je hem weer, zodat de volgende een volle emmer aantrof.
Toen we een serre aan het huis lieten bouwen was de plee ineens binnenshuis, dat was in elk geval minder koud in de winter.
Een verhaal van ons moeder over haar jeugd in de Veestraat, zo rond 1925: 'Als er bezoek kwam dan haalden we echt weecee-papier bij de kruidenier op de hoek. Dat hadden we anders nooit. Als je dan afrekende dan vroeg ze nieuwsgierig: Oh, wie komt er op bezoek?'
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Hallo
BeantwoordenVerwijderenIk ben van 1943 en mijn leeftijdsgenoten kennen waarschijnlijk allemaal de spijker in de w.c. met daaraan een touwtje met gescheurde velletjes krantpapier o.i.d.
Lidwi
O Lidwi, dat is wel heeeel ouderwets!
BeantwoordenVerwijderenMaar in ieder geval wel een teken dat je een krant las!
Fieke