Wat lag er in de huiskamer op de vloer? Zeil. Daarop een kokosmat. Daar stond de tafel op, in het midden van de kamer, aan vier kanten vrij. Rechte stoelen er omheen. Mooi spul, tafel en stoelen, want eigenhandig gemaakt door ome Jo, de meubelmaker van de familie en getrouwd met tante Rie, de enige zus van onze pa. Woonde in de Nazarethstraat, een lange, magere man met rood haar.
De tafel kon je aan twee kanten uitschuiven maar dat deed je niet want dan klemde je je vingers (onvermijdelijk) en dat deed zeer, echt zeer. (De vaste toevoeging aan: 'Schuif de tafel eens uit' was: 'Pas op je vingers'. Altijd tevergeefs.)
Een van mijn oudste herinneringen is dat papa in de keuken zit te huilen om de dood van oma. Die had de laatste jaren van haar leven bij ome Jo en tante Rie ingewoond en was daar midden in een donkere, stormachtige nacht gestorven. Maar waarom moest papa daar om huilen? Raadselachtig. Ik vroeg het mijn oudste zus (bron van wijsheid) en die zei: 'Oma was de moeder van papa.'
Kijk, dat was nieuw voor mij. Dat papa een moeder had gehad en dat dat oma was geweest. Dan was papa dus ook klein geweest? Moeilijk te vatten, maar nu begreep ik wel dat papa moest huilen. Je moeder dood, dat was erg!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
ontroerend!
BeantwoordenVerwijderenhet was vooral ook dat mijn wereldbeeld ineens diepte kreeg, ik had altijd gedacht dat de dingen waren zoals ze zijn, dat papa altijd papa was etc. Maar nu bleek dat het allemaal zo gegroeid was en dat het dus ook wel weer zou veranderen. Dat papa ooit een jongetje was geweest met een moeder, dat was een bizarre gedachte.
BeantwoordenVerwijderenDit kan ik echt snappen want ik herinner me dat mijn moeders moeder stierf en mijn moeder ook huilde. Ik wist echter wel dat dit mijn oma en haar moeder was want ik was al wat ouder. Ik snapte echter niet waarom ze niet door bleef huilen want als dat mijn moeder geweest was zou ik ook niet meer hebben willen leven dacht ik toen. Jij brengt wel wat uit dit heb ik nog nooit eerder gezegd en nu schrijf ik dat voor ietdereen te lezen.
BeantwoordenVerwijderenHoi Inge,
BeantwoordenVerwijderenWat een aangrijpende reactie! Zo zie je maar waar zo'n blog toe kan leiden.
Kennen wij elkaar trouwens?
Fieke (oudste zus van Gerard)